Uzupełnianki #2: Jeju6

Przez ostatnie miesiące uzbierało się sporo komiksów, które powolutku uzupełniam. Ostatnie nabytki, o których kiedy indziej, zasponsorowali dziadkowie, którzy uznali, że coś mi się należy za obronienie w styczniu (po ośmiu latach) magisterki. Połowę środków wydałem na żonę, resztę zachowałem na moją drugą namiętność. Piłka nożna poszła tym razem w odstawkę.

Tymczasem, by za pół roku nie obudzić się z nowymi zaległościami, pilnuję przede wszystkim tego, co ukazuje się w niszy, trochę poza głównym obiegiem.

I tak w moje łapki trafia najnowszy numer Jeju...

Dziecku Tomka 'Asu' Pastuszki kibicuję od zawsze i pewnie już tak zostanie. Pamiętam początki Tomka w sieci, gdy przebijał się do internetowego odbiorcy totalnie porąbanymi przygodami Detektywa Hadriana Gadającej Skarpety. Od tego czasu upłynęło nieco danych w światłowodach, a paski.org zna każdy szanujący się czytelnik webkomiksów.

Jakoś tak tym razem się złożyło, że najnowszemu numerowi Jeju nie patronowaliśmy, więc nie udało mi się zmusić rednacza do przesłania egzemplarza do recki (vide recki numerów 3 i 4 oraz numeru 5 w otoczeniu innych zinów). Dlatego skoczyłem na aukcję na allegro i po paru dniach otrzymałem szósteczkę do skrzynki.

Na kopercie rysunek od Tomka Pastuszki. Hadrian Gadająca Skarpeta i tekst: "Tak zwana gra na sentymentach".

To się nazywa trafna recenzja. Ale przyjemność z lektury nowego numeru, poświęconego tematyce jedzenia, to nie tylko kwestia sentymentu. Jeju cały czas, pomimo potknięć, idzie do przodu, stanowiąc wzór do naśladowania dla innych zinów. Podstawą solidnego poziomu jest tutaj selekcja komiksów. Nie wiem, co dokładnie Asu dostał do dyspozycji, ale to, co wybrał, jest naprawdę porządne. I do tego z perełkami.

Poza konkurencją, i graficznie, i w kwestii pomysłu, pozostaje tradycyjnie Marek Turek. Większość twórców nie lubi, gdy porównywać ich do kogoś innego, ale dla mnie Turek to taki polski Thomas Ott. Mrocznie, groteskowo, zawsze niebanalnie - dla mnie ideał. Szczególnie, że uwielbiam komiksy nieme. Gol numer jeden.

Gol numer dwa to Maciej Pałka i Bartek Sztybor i ten konkretny odcinek Najwydestyluchniejszego, która to dziwna seria przewija się przez ziny i magaziny od dłuższego czasu. Wielkim fanem projektu nie jestem (bo nie lubię, gdy koncepcja zakłada brak informowania czytelnika, o co chodzi), ale ten pojedynczy epizodzik mnie wciągnął, trochę rozbawił i ogólnie zostawił pozytywne wrażenie.

Gol numer trzy to asysta Olgi Wróbel (dwuplanszowy komiks otwierający) i bramka Agnieszki Rogólskiej (jednoplanszówka w środku). Oba to proste, sympatyczne historie, które zadają kłam powszechnemu mitowi, że do opowiedzenia czegoś interesującego trzeba mieć więcej niż osiem plansz. Powiedziałbym raczej, że to krótka forma jest prawdziwym wyzwaniem.

Byłoby może i więcej bramek, ale forma zobowiązuje. Inne komiksy trafiały w słupki, poprzeczkę lub mijały bramkę, ale złożyły się na jeden z lepszych numerów Jeju. Czekam na siódemeczkę i proszę o patronat.

Na koniec mój pozytyw dla asutomek:
Asu, Asu, czemu Ty jesteś Asu? :) Sentymentalnie wstawiam megapozytywa. :)

I w odpowiedzi pozytyw dla repekhiel:
Polska wczoraj przegrała 3:0 ze Stanami. Leo mówi, że nic się nie stało, ale smutno i tak. Na pocieszenie wystawiam pozytywny komentarz. Gorąco polecam! WZOROWY ALLEGROWICZ!!! :D

Keisho.