Blog - Film

Raczej bez spoilerów. Co można zrobić po wybraniu pięciu metrów płytek na ścianę do kuchni oraz przejrzeniu oferty lodówek, płyt indukcyjnych i piekarników (okapy w Media Markt beznadziejne) do zabudowy? Skoczyć do kina. Tak oto wplątaliśmy się w Zaplątanych. Adin, dwa, tri… idźcie na ten film. Koniecznie do kina. Dlaczego? Bo podobno (ktoś może to zdementować?) to jest ostatnia bajka Disneya robiona wprost na podstawie znanej historii. Jeśli to prawda, to warto zobaczyć punkt dojścia gatunku. To temat na dłuższą analizę zresztą, na którą mało tu miejsca. Znów wracamy do opowieści...

"Polączenie Matrixa i Ocean's Eleven plus żenujące zakończenie w stylu Shutter Island". – Taką recenzję Incepcji autorstwa jakiegoś usera przeczytałem przypadkiem na stronie Multikina. Rety, dawno nic mnie tak nie zmotywowało, by z marszu pójść do kina, zamawiając bilet na ostatni seans, w ostatniej chwili i biorąc taksówkę w obie strony. Madness i Sparta. No i – jak to z Nolanem zawsze bywa – warto było. Co ten film ma wspólnego z Matrixem? Nic, jeśli nie liczyć koncepcji, że istnieją równoległe rzeczywistości, z których jedne są "fałszywe", a inne "realne" (i połap się, k...

Dla Wojtka Anuszczyka W ostatniej odsłonie Karnawału Blogowego RPG padło hasło marzeń. Marzenia wielu erpegowców wyraził w swoich wpisach Khaki. Streszczając: fajnie byłoby robić to, co się lubi (czyli erpegi) i jeszcze mieć z tego hajsik. Jak mawiał mędrzec: rób to, co lubisz, a będziesz bogaty. Marzenia to fajna sprawa i warto mieć je po to, by je spełniać (a przynajmniej, by do tego dążyć), a nie tylko po to, by je mieć. Skoro Khaki napisał to, co napisać należało, zacząłem się zastanawiać, na ile takie marzenia są racjonalne (trzeba się w końcu łudzić realnym przykładem). Krótka operacj...

Chyba nie ma spoilerów, ale nic nie gwarantuję. W ramach nadrabiania różnych filmowych zaległości obejrzałem w ciągu ostatniej doby Ostrożnie: Pożądanie oraz Obywatela Milka. Niniejszym na Nowy Rok życzę sobie (i Wam, jeśli się poczuwacie) jak najwięcej miłości oraz akceptacji dla inności i odmienności. Oraz dobrej rozrywki na poziomie. Tym konkretnym życzeniom patronuje Sherlock Holmes, z którego właśnie wróciłem. Nigdy nie byłem wiernym czytelnikiem prozy Doyle'a. Coś tam pamiętam ze szkoły jak przez mgłę, zdecydowanie więcej spotkań z Największym Detektywem miałem na ekranie telewizora...

Bardzo nie lubię joykillingu. Wiecie, wszyscy się cieszą, a tu przychodzi męczypupa i smędzi. I udowadnia, że nie mają powodów do radości. Zatem lojalnie ostrzegam, że przy okazji premiery Avatara trochę marudzę. Niekoniecznie o samym filmie, ale raczej tak przy okazji. Podobno w Stanach świąteczny wypad do kina to świecka tradycja. Dzięki mojej lubelskiej familii i ja po raz pierwszy czegoś podobnego doświadczyłem. Było to naprawdę heroiczne wyrzeczenie, bo w telewizji leciał Kevin w Nowym Jorku, bez którego Święta się nie liczą. Sorry, Kevin, biznes jest biznes, a darmowe bilety na Avatara...

Najpierw skarga: jak w bazie Poltera mogło nie być noty tego filmu? Dobra, dodałem, trzy punkty, świat uratowany. To był chyba ’95 rok, może początek ’96, nie jestem pewien. Ukazał się Doom Trooper, w którego graliśmy z kumplami z liceum. W warszawskim kinie Grunwald podczas Soboty z Fantastyką miały odbyć się pierwsze mistrzostwa Polski. Razem z kumplami złożyliśmy jeden deck i pojechałem jako delegat. Jedną rundę cudem przeszedłem, ale potem dostałem niemiłosierne bęcki (Alakhai Przebiegły, Furia, Nazgaroth i pa pa). Znacznie ważniejsza rzecz wydarzyła się jednak w sali kinowe...

Ten wpis chodził za mną już od bardzo dawna. Ostatecznie o jego skompletowaniu zadecydowały cztery rzeczy. Po pierwsze, krótka wzmianka na blogu Wojciecha Orlińskiego, w którym dziennikarz GW pisze, że uważa Lost za pogrobowca X-Files. Po drugie, obejrzenie w ciągu ostatniego roku już prawie osiemdziesięciu odcinków Przystanku Alaska. Za parę miesięcy powinienem dobić do obejrzenia serii w całości. Po raz piąty. Po trzecie, niedawna lektura paru antologii polskich komiksiarzy. Po czwarte wreszcie, dostałem od wujka na urodziny pierwszy sezon Losta. Parę lat temu rozpoczęła się Nowa Era Seri...

Z okazji Dnia Ludzi, Którzy Mają Na Co Dzień Nieco Gorzej, Więc Trzeba Im To Jak Najczęściej Wynagradzać, zabrałem swoją żonę do kina. A czy może być lepszy film na wieczór we dwoje niż Strażnicy? Pewnie może, ale jeszcze nie ma czwartej części Piratów z Karaibów. Chyba że ktoś od Komedianta woli komedię w postaci Damięckiego. Tego komiksu nie dało się przenieść na ekran w stu procentach. Dzieło Moore'a ma zbyt wiele poziomów, ukrytych nawiązań, gier z czytelnikiem etc. etc., że trzeba by zrobić chyba dwunastoodcinkowy serial, by to wszystko uchwycić. Może wtedy znalazłoby się miejsce choćby...

Will Eisner wielkim komiksiarzem był. Frank Miller komiksiarzem jest niezgorszym, a do tego próbuje sił jako filmowiec. W tym drugim medium robi filmy różne, ale z pewnością "inne". Fajnie, że postanowił swoje najnowsze dzieło poświęcić człowiekowi, bez którego pewnie by go nie było. Fajnie, naprawdę. Tyle, że na trzeźwo się tego nie da. Spirit to prehistoria komiksu, archeologia i prawie skamielina. Bardzo ważna dla rozwoju amerykańskiego komiksu supebohaterskiego, ale jednak po latach trącąca myszką. Eisner zdradza już oznaki geniuszu (wiele patentów wymyślonych przez niego weszło do kanon...

Przepis na udanego sylwka jest prosty. Ukochana osoba, dwie butelki wina, nieodbieranie telefonu. Całość należy doprawić paroma filmami. Można puszczać co roku Dziwne dni, albo iść z duchem czasu. Testujemy od paru lat, działa, polecamy. Nadejście Nowego Roku nie jest dla mnie wybitnym powodem do świętowania. Zwłaszcza gdy w tym czasie inni ludzie, kawałek świata dalej nie robią sobie przerwy na tłuczenie się. Nawalić się można na urodzinach, przynajmniej pretekst zacny. Jest to za to fajny moment, by zobaczyć, co się przegapiło w roku minionym. Czyli - zamiast patrzeć w przód, zerkamy za s...