"Polączenie Matrixa i Ocean's Eleven plus żenujące zakończenie w stylu Shutter Island". – Taką recenzję Incepcji autorstwa jakiegoś usera przeczytałem przypadkiem na stronie Multikina. Rety, dawno nic mnie tak nie zmotywowało, by z marszu pójść do kina, zamawiając bilet na ostatni seans, w ostatniej chwili i biorąc taksówkę w obie strony. Madness i Sparta.
No i – jak to z Nolanem zawsze bywa – warto było.
Co ten film ma wspólnego z
Matrixem? Nic, jeśli nie liczyć koncepcji, że istnieją równoległe rzeczywistości, z których jedne są
"fałszywe", a inne
"realne" (i połap się, które są które i które są lepsze). Tyle, że Nolan nie musiał do tego wymyślać przyszłościowej teorii spiskowej, a bohaterom wgrywać programów, by znali kung fu. Po prostu sięgnął po swoje ulubione tematy. Już bardziej uprawnione jest stwierdzenie, że w paru miejscach Nolan wchodzi z Wachowskimi w dialog, ale dotyczy to bardziej rozwiązań wizualnych, niż sensu opowieści.
Co ten film ma wspólnego z
O11? Nic. A, sorry, ekipa robi włam. Tyle, że nie do banku, ale do podświadomości. I nie retrospektywnie, ale na naszych oczach. Poza tym tyle ma to wspólnego z lajtowym filmem akcji o rabusiach, co Chiny z demokracją. Czyli niby coś tam, coś tam, ale ostatecznie oj tam, oj tam.
Z
Shutter Island chyba najłatwiej się pomylić, bo tutaj – przypadek? – DiKarpio też ma problem z żoną i dziećmi. Taka – przypadkowa? – zbieżność może łatwo rozłożyć film, tworząc wrażenie odgrzewania kotleta. Tyle, że
Incepcja to film o zupełnie czym innym, nie bawiący się w symulowanie jakiejś przepastnej głębi psychologicznej. O refleksjach na temat kondycji człowieka czy natury przemocy w ogóle nie ma tu mowy.
Aha, no i zakończenie jest tu równie trafione i pasujące do całości jak w
Shutter Island.
Na
Incepcję warto pójść, bo:
- Ma świetny scenariusz. To niby norma u Nolana, ale nie norma w kinie widowiskowym.
- Gra w niej Leo. To zabawne, że aktor, który drażnił mnie w podstawówce (pewnie dlatego, że kochały się w nim wszystkie dziewczyny), teraz przyciąga mnie do kina z siłą Johnny'ego Deppa.
- Pod płaszczykiem kina akcji daje trochę do myślenia i znacznie więcej do rozkoszowania się precyzją fabuły.
- Przedstawia niby skomplikowaną koncepcję, ale nie ucieka się do bełkotu, by ją pokazać.
- Jest filmem wizjonerskim, jedynym w swoim rodzaju.
Na
Incepcję warto się wybrać, by dać sobie zaszczepić ideę kina
made by Christopher Nolan.
PS. Na koniec link do recki Szczerby na Wyborczej. Wiadomo, że JS nie jestem fanem takiego kina, ale zabawne jest czytać, że się recenzent gdzieś gubił (tak między słowami sugeruje). Tak się kończy brak obycia z "takim kinem".
